Dagmar Voss » “Eng! Het verleden laat ik liever rusten.”

“Eng! Het verleden laat ik liever rusten.”

Het is voor ons niet altijd makkelijk om te praten over ons verleden. Jij stopt je jeugd misschien ook liever ver weg en schroeft er een stevige deksel op. Ik herken dat. Het verleden is het verleden en daar verander je niets aan. Dat is waar. Maar het is onoverkomelijk dat je jeugd nog steeds een rol speelt in je volwassen leven.

Afgelopen week heb ik aan mijn facebook vrienden een vraag gesteld. Dit was het bericht zoals ik het op heb geplaatst:

Lieve FB vrienden. Ik wil jullie vragen om een vraag voor me te beantwoorden. Dit helpt mij in mijn werk om KOPP vrouwen (Kind van Ouder met Psychische Problemen) te helpen. Mijn vraag is, waar heeft men volgens jullie, op volwassen leeftijd het meest last van, als men is opgevoed door een ouder die langdurig psychische problemen had. Help je me? Ik wil weten wat de gemiddelde Nederlander hierover denkt.

Ik geef je hier een opsomming van de antwoorden die ik kreeg:

  • Onzekerheid, ruzie en ook wel lichamelijke klachten zoals hoofdpijn, op die momenten dat je iets tegenkomt wat niet echt van jou is maar wat je dus eigenlijk moet leren loslaten
  • Perfectionisme, alles heel goed willen doen. De lat hoog leggen voor jezelf.
    (te) veel empathie naar anderen toe en geneigdheid tot aanpassing.
  • Ik denk dat men misschien geen echte jeugd heeft gehad en misschien een voorbeeld mist als ouder. Wat later onzekerheid en gevoel van eenzaamheid tot gevolg kan hebben, maar ook een vastberadenheid om het zelf anders/beter te doen.
  • Beslissingen voor jezelf durven maken op basis van je gevoel in plaats van altijd maar die ratio.
  • Gebrek aan veiligheid en eenzaamheid.
  • Je eigen grenzen niet meer kennen en herkennen. Geen nee durven zeggen. Jezelf wegcijferen en jezelf niet de moeite waard vinden.
  • Het kind in jezelf kwijt zijn
  • Teveel naar buiten gericht in plaats van naar binnen. Niet of slecht (aan)voelen wat JIJ (je kleine ik dus) echt voelt en nodig heeft. Jezelf verliezen. Met andere woorden: Gevoel met jezelf kwijt zijn. Uit zich in: veel boosheid, frustratie, mensen weg duwen terwijl je ‘t juist graag wilt, altijd maar blijven geven, onzeker, perfectionisme, slecht bij gevoel kunnen komen of woorden aan geven, niet weten hoe zich te gedragen.

Wauw, is dit herkenbaar of niet? Het grappige is dat de meeste antwoorden (op één na) van KOPP vrouwen kwamen. Ik trek hieruit mijn conclusie, dat mensen die een “normale” jeugd hadden, dit ook niet echt zullen herkennen. Je herkent deze antwoorden denk ik, alleen als er echt iets niet oké was in je jeugd.

Nogmaals, het verleden laat ik ook liever rusten. Maar ik herinner mij nog heel goed dat ik niet meer wilde worstelen dóór mijn jeugd! Wat voor mij persoonlijk heel erg belangrijk was in de weg naar balans, waren inzichten. Inzichten, die niemand mij gaf! Door heel veel onderzoek en overleg met andere KOPP vrouwen kwamen de puzzelstukjes bij elkaar en kon ik mijzelf veel beter helpen. Het is belangrijk om jezelf heel goed te kunnen observeren en daarop te reflecteren. Maar wat als je niet weet wat je nou moet observeren? Of wat het voor jou betekent?

Nou, daar kan ik je bij helpen. In de workshop Een ontrafeling van de wirwar in je hoofd, gaan wij het niet hebben over je verleden. Ik ga de oorzaken en gevolgen met je bespreken. Over de impact op je huidige leven en wat je eraan kunt doen om er veel beter mee om te gaan, zodat je grip op jezelf krijgt. Ik ga ervoor zorgen dat wij vooral een leuke workshop hebben waarin veiligheid, vertrouwen, maar ook humor de basis is!

De workshop is al in maart. Maar je kunt je nog opgeven, maar als je wilt deelnemen, beslis dan snel. Er is nog maar ruimte voor maximaal drie deelnemers.

Klik hier om je direct aan te melden of kijk hier voor informatie over de workshop.

 

 

Voor nu, een warme groet van Dagmar!