De belangrijkste inzichten over de gevolgen van langdurige stress en trauma in je kindertijd. En nu verder…….!
Als volwassen KOPP vrouw (kind van een ouder met psychische problemen) en hulpverlener, probeer ik zoveel mogelijk informatie te vinden over het thema KOPP. Voor mij was mijn leven tot een bepaalde leeftijd één grote zoektocht. Wat mij onder andere hielp, was informatie. Informatie over de ziekte van mijn moeder, informatie over de gevolgen hiervan in mijn opvoeding en informatie over de gevolgen van een onveilige jeugd op latere leeftijd.
Voor dit laatste heb ik een symposium bijgewoond van CELEVT. Dit staat voor centrum late effecten vroegkinderlijke chronische traumatisering. Zij geven informatie en voorlichting over de ontwikkelingen hierin. Deze middag was bedoelt voor volwassenen die als kind getroffen waren door chronische traumatisering en de gevolgen hiervan in de volwassenheid.
Het symposium vond plaats in Amstelveen. Na de ontvangst met koffie, thee en een heerlijke biologische koek, nam ik plaats in de grote zaal, die een college opstelling had. Achterin de zaal stonden meerdere kramen die vertegenwoordigd werden door stichtingen, waaronder Labyrint in Perspectief en Kunst uit geweld.
Traumatische ervaringen, bewustwording en eigen kracht. Mevrouw Hameeda Lakho.
“Je hebt iets ingrijpends meegemaakt, maar je bent niet je trauma”. Deze zin spreekt mij heel erg aan in het ervaringsverhaal van Hameeda Lakho. Zij is de eerste spreekster op het symposium. Haar verhaal gaat over haar eigen leven. Als kind is zij opgegroeid in een zeer gewelddadige omgeving, zonder veiligheid en geborgenheid. Nu is zij een ondernemer met een eigen coaching praktijk . Zij is oprichter van de stichting geheim geweld. Over haar jeugdervaringen heeft zij vier boeken geschreven.
Hameeda Lakho is een goed voorbeeld van de kracht die in Volwassen dochters van ouders met psychische problemen, zit. Zij heeft haar krachten gebruikt om kritisch te kijken naar wat haar is overkomen. Dit te ordenen en te verwerken. Een diepgaand zelfonderzoek. Maar hier staat een positieve, krachtige vrouw die “ingrijpende gebeurtenissen heeft meegemaakt, maar niet haar trauma is”.
De tweede spreekster is Mariëtte Groenendijk. Zij legt uit hoe traumabehandeling toegepast en uitgevoerd dient te worden.
Zij legt eerst kort uit wat trauma en dissociatie zijn. Mevrouw Groenendijk vertelt dat verwaarlozing in de jeugd (als kind geen emotionele aandacht krijgen en een slechte hechting met de ouder hebben gehad) het moeilijkst zijn om te verwerken. Emotionele verwaarlozing en slechte hechting kunnen tot gevolg hebben dat de wereld als onveilig wordt ervaren. Men heeft het gevoel dat niemand echt te vertrouwen is. De wereld kan aanvoelen als een “sadistisch universum”. De gedachte “It’s better to be Bad in a good World than Good in a bad World” komt op. Dat kan een vrij logische gedachtegang zijn als men traumatische gebeurtenissen heeft meegemaakt. De houding better to be Bad in a good World dient dan als bescherming tegen invloeden van buitenaf. Het gevolg is dat men erg wantrouwend en negatief in de wereld staat. Dat is geen makkelijke en wenselijke situatie.
Mevrouw Van Dijke legt uit hoe moeilijk het kan zijn om je emoties te reguleren.
Dit is het gevolg van een onveilige hechting tijdens de kinderjaren. Hierdoor kan men emoties, gedachten en aannames hebben die niet in balans zijn, maar radicaal en extreem kunnen zijn.
Door je verstoorde jeugd waarbij angsten, onzekerheden en onveilige hechting plaatsvonden, worstel je in je volwassen leven met gedachten en gevoelens , omdat je nooit geleerd hebt hoe te handelen in bepaalde situaties.
Niet goed kunnen omgaan met je emoties wordt disfunctionele emotieregulatie genoemd. Maar het is belangrijk om te weten dat dit niet je karakter is. Het is dus veranderbaar. Emotionele regulatie is een set van vaardigheden die je kunt leren.
Er volgt een uitleg over het verloop van veilige en onveilige hechting bij kinderen. Mw Nicolai legt uit dat onze gehechtheid via het impliciete geheugen verloopt.
Dit is een vorm van het langetermijngeheugen en verloopt onbewust. We kunnen hier dus geen invloed op uit oefenen. Als je door je opvoeding een onveilige hechtingsproblematiek hebt, kun je hier dus zelf niets aan doen.
Je identiteit: aan de ene kant ben je enorm sterk en weet je raad bij problemen. Anderzijds heb je een kwetsbare kant die soms helemaal de weg kwijt is en zelf geen oplossing kan zien. Nelleke Nicolai legt uit dat deze “innerlijke desorganisatie” vaak voorkomt bij chronisch getraumatiseerde mensen. Oorzaak hiervan is de onveilige hechting.
Slotbeschouwing:
De kernthema’s die tijdens dit symposium bessproken zijn, zijn de hevige gevolgen van een onveilige jeugd. Deze worden uitgelegd aan de hand van de hechtingstheorie. Er wordt uitgelegd hoe deze onveilige hechting zich in de persoon vormt en welke gevolgen dit heeft. Zo wordt vertelt welke houdingen iemand kan aannemen, om zichzelf te beschermen. Maar ook, dat deze houding niet altijd bevorderlijk is voor jezelf in relatie met je omgeving.
Persoonlijk vond ik deze middag erg verhelderend en heeft het mij veel nieuwe inzichten gegeven. Het heeft mij handvaten gegeven om verder te komen in mijn persoonlijke weg waarin ik van Kopp naar Kracht wandel.