Het is herfst. De bladeren veranderen van kleur en dwarrelen neer om terecht te komen op een bedje van ‘n mooie dieprode, bronzen, en gele wandel-zee. Hopelijk ben je in staat om te genieten van deze pracht. Of heb je het wel eens moeilijk in deze tijd? Misschien omdat het kouder en vroeger donker wordt? Of lijdt je ouder op dit moment meer onder haar psychische ziekte? Dan is dat voor jou ook niet fijn. Ik geef je graag weer wat Inspiratie mee, zodat het makkelijker voor je is om van je KOPP naar Kracht te komen.
We willen liefde (meer…)
Als kopp vrouw reflecteer ik vaak op gevoelens en gedachten die ik ervaar. Zo heb ik vaak met mezelf in de clinch gelegen over de mate waarin ik door anderen word erkend en gewaardeerd, of beter met mijn beleving daarvan. Na een gesprek met een collega hierover, besloot ik om erover te schrijven.
Erkenning is gezien worden (meer…)
Na onderzoek heb ik ontdekt dat ik zeer waarschijnlijk een instabiele hechting heb ontwikkeld. Dat is niet vreemd als je een dochter bent van een ouder met psychische problemen. Mijn moeder was nou eenmaal niet in staat om adequaat te reageren op mijn behoeften. Ik kreeg van haar wel de juiste voeding en er werd in de meeste perioden wel gekookt door haar. In andere perioden kon ze dat door omstandigheden niet. In die betreffende periode was ik gelukkig al groot genoeg om voor eten te zorgen.
Aan materiële voorzieningen geen gebrek.
Aan materiële zaken, ontbrak het niet in mijn jeugd. Ik werd in alles voorzien; van TV tot videospeler (wie herinnert zich nog het merk betamax?) en een stereo. Nee, in dat opzicht ben ik prima verzorgd.
Mijn moeder kon mij geen gevoel van goedkeuring geven. (meer…)
Als volwassen KOPP vrouw (kind van een ouder met psychische problemen) en hulpverlener, probeer ik zoveel mogelijk informatie te vinden over het thema KOPP. Voor mij was mijn leven tot een bepaalde leeftijd één grote zoektocht. Wat mij onder andere hielp, was informatie. Informatie over de ziekte van mijn moeder, informatie over de gevolgen hiervan in mijn opvoeding en informatie over de gevolgen van een onveilige jeugd op latere leeftijd.
Voor dit laatste heb ik een symposium bijgewoond van CELEVT. Dit staat voor centrum late effecten vroegkinderlijke chronische traumatisering. Zij geven informatie en voorlichting over de ontwikkelingen hierin. Deze middag was bedoelt voor volwassenen die als kind getroffen waren door chronische traumatisering en de gevolgen hiervan in de volwassenheid.
Het symposium vond plaats in Amstelveen. Na de ontvangst met koffie, thee en een heerlijke biologische koek, nam ik plaats in de grote zaal, die een college opstelling had. Achterin de zaal stonden meerdere kramen die vertegenwoordigd werden door stichtingen, waaronder Labyrint in Perspectief en Kunst uit geweld.
Traumatische ervaringen, bewustwording en eigen kracht. Mevrouw Hameeda Lakho.
(meer…)
Kopp. Kind van Ouder met Psychische Problemen. Mijn moeder was een borderliner. Dat maakt mij een Kopp vrouw. In mijn onderneming onderzoek ik dit fenomeen. Ik breng de worstelingen van de volwassen Kopp vrouw aan het licht. Haar worstelingen zijn: haar zoektocht naar haar identiteit, haar verlangen om gezien en erkent te worden, de overwinning van haar angsten en trauma’s, de wijze waarop zij zich staande weet te houden in het leven. De verhoudingen in haar familie. Door mijn valkuilen en ervaringen met betrekking tot dit thema te beschrijven, hoop ik om herkenning, maar vooral erkenning te geven aan andere Kopp vrouwen.
(meer…)
Dat zit zo diep in me, dat kan ik toch niet leren?
Reuze spannend vond ik het toen de aanmeldingen binnen kwamen voor mijn workshop Nee leren zeggen vanuit je kracht. Ik heb deze workshop geschreven met belangrijke thema’s in mijn gedachten. Thema’s die vaak een hele grote rol spelen als je een volwassen dochter bent van ’n ouder met psychische problemen. Thema’s die grote raakvlakken met elkaar hebben. Thema’s die een web tegen je kunnen spannen en je belemmeren om je grenzen aan te aangeven. Vaak weet je niet eens waar je grenzen liggen. Heb je wel grenzen? Tegenover je omgeving ben je vaak heel loyaal. Dat heb je geleerd tijdens je kinderjaren en het is heel erg moeilijk om dit patroon te doorbreken. Aan de andere kant heb je de neiging om jezelf weg te cijferen. Vaak doe je dit niet bewust. Het is een ingesleten patroon. Maar door heel veel ervaring, opleiding en heel veel supervisiegesprekken, is het mij wel gelukt om dit patroon te doorbreken. Mijn missie is om andere Kopp vrouwen te leren hun zelfvernietigende web waardoor ze niet in hun kracht staan, te verslaan.
“Ik heb geleerd wat mijn grenzen zijn en hoe deze aanvoelen en durf nu nee te zeggen” Iris, ervaringsdeskundige (meer…)
De eerste workshopbijeenkomst Nee leren zeggen vanuit je kracht, is een feit. Met vijf gemotiveerde volwassen dochters van ’n ouder met psychische problemen, heb ik de meest belemmerende gedachten hierin besproken. Ik heb uitgelegd hoe je met de Ik-boodschap, de 4G-methode en de Bruggenbouwer Nee kunt zeggen. Daarna was het oefenen geblazen. De tijd werd een beetje krap, want er was veel om te bespreken. Gelukkig staat er nog deel twee gepland, waarop wij verder gaan in onze assertieve stappen.
Een van de opdrachten tijdens de eerste bijeenkomst, was het opschrijven van je belemmerende gedachten, waardoor je geen nee durft te zeggen. Deze zijn heel belangrijk om te ontdekken bij jezelf als je niet meer het teruggetrokken vogeltje wilt zijn. Ik heb de meest overeenkomende overtuigingen voor je samengevat. Deze zijn: (meer…)
Door je complexe opvoeding heb jij geleerd om ten eerste aandacht te besteden aan jouw omgeving; je opvoeders en de omstandigheden waarin jullie als gezin verkeerden. Was deze voor het moment veilig of was het opletten geblazen voor veranderingen in de situatie? Was je vader of moeder goed gestemd of in een slechte bui? Om de sfeer voor jezelf zo goed mogelijk te maken, heb je geleerd om je te focussen op de problemen van je ouder(s). Zij had(den) een probleem en jij voelde je als kind verantwoordelijk voor de mogelijke oplossing. Op deze wijze wilde jij de situatie weer in balans krijgen. Voor een kind dat de regie in handen moet nemen, een heel natuurlijke reactie. Waarschijnlijk voelde jij je als kind ook erkend als jij er voor je ouder kon zijn. In je volwassen leven betrap je jezelf erop dat je nog steeds de rol van De Behulpzame inneemt in je (sociale) contacten. Een voorbeeld. (meer…)
In het boek Niemandskinderen van Caroliene Roodvoets wordt op heel inzichtelijke en no nonsens wijze beschreven over verantwoorde opvoeding of zoals mevrouw Roodvoets het noemt “volwassen vs onvolwassen ouderschap”. (Roodvoets, 2013)
Ik heb lange tijd mijn opvoedingssituatie gebagatelliseerd: “”Mijn moeder was psychisch ziek en wist niet beter”. Dit hielp mij aan de ene kant om mijn gevoelens van verdriet te verzachten. Maar aan de andere kant kropte ik mijn frustratie en boosheid over het onrecht wat mij was aangedaan enorm op. Ik raakte hierdoor gestrest en was geprikkeld. Daarnaast had ik de grootste moeite om mijn vader te woord te staan als die mij belde. Naar mijn idee moest ik vriendelijk zijn naar hem, maar van binnen gaf ik hem de schuld van mijn huidige problemen. Herkenbaar? (meer…)