Kun jij het voelen als je waardering krijgt?

Als kopp vrouw reflecteer ik vaak op gevoelens en gedachten die ik ervaar. Zo heb ik vaak met mezelf in de clinch gelegen over de mate waarin ik door anderen word erkend en gewaardeerd, of beter met mijn beleving daarvan. Na een gesprek met een collega hierover, besloot ik om erover te schrijven.

Erkenning is gezien worden

Kopp kinderen krijgen tijdens hun jeugd niet altijd voldoende erkenning of waardering. Ze worden onvoldoende gezien. Hun ouders hadden teveel zorgen aan hun hoofd. Of je ouders werden helemaal opgeslokt door hun emotionele onbalans. Een compliment geven  als je die een mooie tekening had gemaakt, je bordje leeg at of een dansje voor de televisie uitvoerde, bleef te vaak uit. Dit geeft in je volwassen leven soms nog een diep gevoel van leegte! Je worstelt dan nog steeds met het gemis van erkenning.

Een zoektocht naar het gevoel om je gewaardeerd te voelen
Dit gemis aan erkenning, wil niet altijd zeggen dat je daadwerkelijk van niemand erkenning krijgt. Het is eerder dat je het niet herkent als iemand je oprecht waardering geeft. Of je durft het niet aan te nemen, omdat je het niet gelooft. Waardering van je ouders, zoals complimenten en positieve stimulans krijgen, is een basisbehoefte. Je ouders zijn de eersten die je dit moeten geven. Werd je door hen onvoldoende gezien? Of werd je door je ouders teveel betrokken bij (het oplossen van) hun problemen? Dan kreeg je misschien eerder negatieve waardering dan positieve. Als je chronisch niet erkent werd, blijf je op zoek naar dat gevoel ervan. Herken je het volgende?:

•  Je wilt vaak de beste zijn (in de hoop op erkenning en waardering)
•  Je ervaart vaak het gevoel dat je tekortschiet (het is nooit goed genoeg)
•  Je zoekt vaak naar goedkeuring en waardering van anderen (je hebt onvoldoende zelfvertrouwen )
•  Of je voelt je snel aangevallen bij opmerkingen van anderen
•  Je wilt altijd meer en beter doen
•  Je wijt successen aan “stom toeval”, maar zelden aan jezelf

Een sluimerend gevoel van onvrede
Als je je zelden gewaardeerd voelt, is dat niet goed voor je. Het is slopend voor je emotionele welbevinden. Er ontstaat sluimerend een constant gevoel van onvrede. En je kunt steeds minder genieten van je leven. Maar dat is niet de bedoeling!

Durf te vragen
Van je ouders kun je het misschien niet krijgen, omdat zij dit simpelweg door hun aard of beperking niet kunnen. Toch kun je overwegen om ook hen te vragen of ze bijvoorbeeld trots op je zijn. Misschien verrassen ze je met hun antwoord. Maar wees erop voorbereid dat het ook kan tegenvallen. Laat je hierdoor niet ontmoedigen en richt je op je omgeving.
In onze huidige prestatiegerichte maatschappij, moet je soms vragen om erkenning. Als je baas en collega’s hier geen oog voor hebben, geef dan aan dat je zo nu en dan waardering nodig hebt. Dat dit een toegevoegde waarde heeft voor je zelfvertrouwen en dat je hierdoor beter in staat bent om je werk te doen. Maar verlang niet bij elke klus een uitgebreide lofzang. Dat is weer de andere kant en niet realistisch om te vragen.

Kruip uit dit negatieve zelfbeeld en leer je Zelf erkenning geven!
Naast de waardering van anderen, is het heel belangrijk om jezelf te erkennen en waarderen. Kun je dat? Ben je trots op de dingen die je doet? Kun je tevreden zijn met iets? Als je niet ervaren hebt hoe het voelt om erkent en gewaardeerd te worden is een vrij logisch gevolg dat je geen idee hebt hoe je jezelf kunt waarderen! Dan is het tijd om een paar belangrijke stappen te nemen. Hierin geef ik je graag tips.

1. De eerste stap is om bij jezelf te gaan onderzoeken of er bij jou ‘n gevoel van gemis in erkenning speelt. Als bovenstaande je wel heel bekent voorkomt, reken maar van Ja.
2. De tweede stap is om te achterhalen of het klopt dat je ouders je dit gevoel onvoldoende hebben gegeven.
3. De derde stap is om de patronen in je huidige leven te ontdekken waarin je te ver gaat in je drang naar erkenning. Begin met een duidelijk voorbeeld te omschrijven. Andere voorbeelden volgen dan vaak vanzelf. Dit is vaak het begin om grip op deze valkuil te krijgen.
4. Een vierde belangrijke tip die ik je wil meegeven is deze: houd een erkenningsboekje bij! Schrijf in een schriftje of notitieboekje iedere dag tenminste twee dingen op die je gedaan hebt en waar je heel tevreden of trots over bent. Het gaat niet om de mega-prestaties in je leven zoals het behalen van je diploma of rijbewijs, nee! Het is nou net de bedoeling dat je leert jezelf waardering te geven voor je alledaagse prestaties.

Een greep uit mijn erkenningsboekje:

• Ik heb vandaag heerlijk gekookt voor mij (en mijn gezin, vrienden, familie, buren,…). Hierdoor heb ik goed gezorgd voor mezelf (en anderen).
• Ondanks dat ik me een beetje verdrietig voelde, ben ik toch die lange wandeling met de hond gaan maken. Ik voel me door de wandeling een stuk beter en ik heb een hele blije hond.
• Ik heb tussen alle drukte van de dag, toch een half uur voor mezelf genomen en ben iets leuks voor mij gaan doen. Dit deed me goed. Ik weet kennelijk hoe ik goed voor mezelf kan zorgen.
• Ik heb een leuke middag gehad met een vriendin. We hebben verklede mensen gespot in de stad ter ere van het Dickens festival. Het is leuk om nieuwe dingen te spotten. Ik word er blij van.

Omarm je innerlijke kind
Door bewust jezelf te erkennen en waardering te geven, kom je meer in verbinding met jezelf. Je krijgt oog voor het innerlijke kind in je. Omarm je innerlijke kind, heb het lief, koester het. Je verdient het!

Aanvulling
Lees je dit en denk je, hey, hier heb ik een mooie aanvulling op? Ik hoor het heel graag van je. Hoe meer voorbeelden, hoe meer inspiratie voor andere Kopp. Ik lees graag mee.
Heb je een andere vraag over Kopp of denk je dat een Inspiratiewandeling iets voor je is? Neem dan hier contact met mij op.